Iwona Wiem, że powinnam oddychać głęboko,
lecz stojąc tam na górze, lasem przytulona
cały Twój świat zdaję się mieć pod swą stopą.
I tak bardzo rzeczy porządku nie śmiem burzyć,
że gdy żuk przechodzi, zastygam w bezruchu
lękając się, że mnie usłyszy.
Gdy świat mnie obejmuje przystaję
w ciele i w duchu,
czcząc Twoje dzieła minutą ciszy.
30.III.2023
Przebywanie z Bogiem to też cisza. zachwyt. Kontemplacja nad Nim, Jego istotą, Jego marzeniami, Jego miłością….a ponieważ jest ona tak wielka, ze objąć się jej nie da rozumiem, pozostaje zachwyt nad Jego dziełami. Tymi codziennymi, oczywistymi, zielonymi, a nadal niezwykłymi! Lubię las, to mój dom, poza domem. I tam kontempluję najbardziej intensywnie….to jest zwykle milczę i słucham.
Chcesz się czymś podzielić, zostawić komentarz? Kliknij TUTAJ
